LCVP

Landing Craft, Vehicle, Personnel (LCVP)

Schemat barki LCVP
Kraj budowy	Stany Zjednoczone
Użytkownicy	US Navy
Stocznia	Higgins Industries i inni
Wejście do służby	1935
Wycofanie	1950
Zbudowane okręty	20 000
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	8200 kg
Długość	11,05 m
Szerokość	3,30 m
Zanurzenie	0,91 m na rufie, 0,66 m na dziobie
Napęd	silnik wysokoprężny Gray Marine, 225 hp (168 kW) lub benzynowy Hall-Scott, 250 hp (186 kW)
Prędkość	12 węzłów (22 km/h)
Załoga	4 (sternik, mechanik, 2 marynarzy pokładowych, którzy pełnili również funkcję strzelców km) oraz 36 żołnierzy desantu lub samochód terenowy typu jeep
Uzbrojenie	2 x karabin maszynowy Browning M1919 kal. 7,62 mm
Multimedia w Wikimedia Commons

Landing Craft, Vehicle, Personnel (LCVP) lub łódź Higginsa – typ barek desantowych szeroko stosowanych do desantów podczas II wojny światowej. LCVP została zaprojektowana przez Andrew Higginsa w Luizjanie, na podstawie łodzi wykonanych do pracy na bagnach i moczarach. Zbudowano ok. 20 000 jednostek – w Higgins Industries i przez licencjobiorców.

Typowa konstrukcja wykonana była ze sklejki. Płaskodenna łódź mogła przewozić 36-osobowy pluton do brzegu z prędkością 9 węzłów (17 km/h). Żołnierze wsiadali schodząc po sieci zawieszonej na transportowcu; wychodzili przez opuszczoną rampę.